8 rekomendacji1 EPHA adresowanych do przywódców miast europejskich dotyczących mitygowania kosztów społecznych generowanych przez zanieczyszczone powietrze. Część piąta. Jakie środki najskuteczniej zredukowałyby poziom zanieczyszczenia powietrza w miastach?
Rekomendacje dla zdrowej rekonwalescencji w miastach.
Każdego roku spaliny drogowe paraliżują lub powodują przedwczesną śmierć setek tysięcy ludzi mieszkających w europejskich miastach, dotykając dzieci, osoby bezbronne i najbardziej defaworyzowane społecznie. Zapobieganie zanieczyszczeniom jest warunkiem wstępnym zdrowego powrotu do zdrowia. Finansowanie stymulacyjne COVID-19 może być wykorzystywane w każdym kraju Unii Europejskiej, w którymkolwiek z 432 przebadanych miast, na Wschodzie, Zachodzie, Południu i Północy, aby zlikwidować różnice w nierównościach między krajami i wewnątrz nich oraz podnieść poziom ?kurtyny smogowej? między Europą Wschodnią i Zachodnią2. Miasta są pomocnymi partnerami w walce z zanieczyszczeniem powietrza jako znaczącą zmianą i o poprawę zdrowia publicznego, co może nastąpić stosunkowo szybko. Burmistrzowie i inni przywódcy miast powinni uczynić z tego priorytetową inwestycję dla naszego zdrowia i zapewnić ?zdrowy powrót do zdrowia?, by stawał się rzeczywistością dla wszystkich. Fala modernizacji miast w całej Europie może rozwiązać problem zwiększonego poziomu zanieczyszczenia powietrza powracającego po blokadach COVID-19.
8 zaleceń dla burmistrzów i innych liderów europejskich miast
1. Strefy niskiej emisji, ładowania i polityka parkowania
Biorąc pod uwagę wielkość miasta, układy, wzorce mobilności i zachowania, te trzy środki w zakresie mobilności są najbardziej opłacalne w obniżaniu kosztów społecznych związanych z zanieczyszczeniem.
2. Uczyńcie aktywność pieszą i jazdę na rowerze kamieniem węgielnym mobilności na poziomie miasta:
Potrzebna jest zmiana kulturowa, aby krótkie podróże prywatnymi samochodami przestały stanowić normę. Nie ma przyszłościowej mobilności bez indywidualnej aktywności (fizycznej aktywności), takiej jak mobilność piesza i jazda na rowerze. Te formy nie tylko nie zanieczyszczają środowiska i nie opierają się na rozwoju nowych technologii, ale także przyczyniają się do poprawy zdrowia ludzi i są niezbędne do walki z brakiem aktywności fizycznej, głównym czynnikiem ryzyka chorób przewlekłych3. Gwałtowny wzrost korzystania z rowerów pokazał, że Europejczycy są gotowi na taką zmianę kulturową, jednakże są to dość wrażliwe zwycięstwa i potrzeba więcej działań, by spowodować, aby jazda na rowerze była bezpieczną i dostępną opcją dla wszystkich w całej UE.
Tereny zielone są również niezbędne, aby uczynić miasta naprawdę spacerowymi – z dodatkowymi korzyści dla zdrowia psychicznego.
3. Integrujcie transport publiczny w multimodalny system transportu:
Pandemia COVID-19 miała również negatywny wpływ na wzorce mobilności, tak jak i obniżenie poziomu wykorzystania transportu publicznego. Mimo, że dowody wskazują na to, że gdy stosowane są zalecane środki bezpieczeństwa, ryzyko infekcji jest niskie, konieczne jest odbudowanie zaufania ludzi do transportu publicznego. Operatorzy muszą być wspierani we wdrażaniu niezbędnych środków, a komunikaty publiczne, oparte na dowodach i przejrzyście sformułowane.
Multimodalność jest ważna, ponieważ łączy różne zalety – wygodę, koszt, szybkość itp. – i jako taka może zapewnić odpowiednie zachęty do zmiany społecznych nawyków w zakresie mobilności. Jednak, aby transport publiczny przynosił obiecane korzyści naszemu zdrowiu i naszej planecie, flota autobusowa powinna również spełniać wysokie standardy emisji.
Kolejno, związek z przeciwdziałaniem nierównościom zdrowotnym jest szczególnie istotny w tym przypadku: z transportu publicznego często korzystają ci, którzy nie mają innego wyboru: są wśród nich osoby w podeszłym wieku, uboższe lub ze społeczności marginalizowanych. Inwestycje publiczne w transport powinny również prowadzić do kreowania równiejszych społeczeństw. Szczególną uwagę należy zwrócić na sytuację mieszkańców Europy Środkowo-Wschodniej, gdzie władze lokalne powinny otrzymać wsparcie w wymianie swoich starzejących się flot autobusowych. Ponadto rozwój infrastruktury do ładowania, nisko-lub zeroemisyjnych pojazdów, powinien również uwzględniać, a nawet traktować priorytetowo, dostępność autobusów.
4. Denormalizacja osobistego korzystania z pojazdu na obszarach miejskich:
Należy rozważyć i wspierać bezpośredniej środki zaporowe, jak np. część europejskiej wizji zdrowych miast. Gdy samochody są rzeczywiście jedyną realną opcją, należy zachęcać do wspólnego korzystania z samochodów. Niemniej jednak jest teraz jasne, że przystosowanie miast do samochodów nie jest rozwiązaniem pożądanym ani nawet skutecznym: zamiast tego nowa polityka transportowa musi koncentrować się na ludziach. Miasto, w którym mobilność zależy od posiadania prywatnego samochodu, jest miastem dysfunkcyjnym: bardziej zatłoczone, mniej zdrowe i mniej sprawiedliwe. Zamiast tego można wykorzystać uwolnioną przestrzeń pod tereny zielone lub jako przestrzeń do spotkania się lokalnej społeczności, odbudowy integracji społecznej. To z kolei zbuduje poparcie społeczne dla zielonej transformacji.
5. Wysłuchajcie dowodów naukowych i zaangażujcie społeczność medyczną
W podejmowanie decyzji politycznych na poziomie miasta w zakresie zwalczania zanieczyszczenia powietrza. Jedna jej część, skupiona w kampanii Medics4CleanAir, żąda od decydentów uwzględnienia najnowszych dowodów naukowych co do szkód zdrowotnych spowodowanych zanieczyszczeniem powietrza, jako podstawy przyszłej polityki czystego transportu. Współpraca z lekarzami może pomóc we wprowadzeniu czystszej polityki transportowej na szczeblu lokalnym.
6. Udoskonalcie infrastrukturę/sieci monitorowania zanieczyszczeń miejskich
Oficjalne dane są dalekie od wyczerpujących i kompletnych. Zgłoszone poziomy jakości powietrza mogą odbiegać od rzeczywistej sytuacji, biorąc pod uwagę, że jakość powietrza jest nadal stosunkowo rzadko monitorowana w całej Europie. Niektóre duże miasta europejskie mają tylko ograniczoną liczbę stacji monitorujących. Bez dobrej sieci stacji monitorujących zanieczyszczenie powietrza może być poważnie niedoszacowane. W rezultacie, ustalone koszty społeczne będą prawdopodobnie zaniżone w niektórych miastach. Jeśli poziomy zanieczyszczenia powietrza są w rzeczywistości wyższe niż liczby podane w oficjalnych statystykach, koszty społeczne odpowiednio wrosną, a konieczne działania nie zostaną wdrożone.
? Proaktywne monitorowanie poprzez rozrost sieci i ulepszanie rozmieszczenia istniejących środków monitorowania może wyprzedzać procesy prawne, które często prowadzą do powstania prawa; sądy ostatecznie zmuszają miasta do lepszej jakości monitorowania powietrza.
? Korzystanie z innowacyjnych rozwiązań technologicznych można rozważyć do uchwycenia trudnych do zmierzenia innych form zanieczyszczeń, takich jak bardzo drobne cząstki stałe i emisje.
? Nawiążcie partnerstwo z obywatelskimi inicjatywami naukowymi w celu uzyskania bardziej wszechstronnego przeglądu wielkości i położenia geograficznego zanieczyszczenia powietrza. Mieszkańcy miasta aktywnie zaangażowani w monitorowanie poziomu jakości powietrza już teraz wnoszą swój wkład i uzupełniają oficjalne dane.
7. Działajcie lokalnie, myślcie globalnie! – połączcie siły z innymi miastami
Udowodniono, że uczenie się na podstawie cudzego doświadczenia i dostosowywanie się do lokalnych warunków jest skutecznym podejściem. Miasta powinny rozważyć przystąpienie do takich sojuszy jak sieć WHO Healthy Cities i C40 Cities Initiative w celu efektywnej współpracy. dzielenia się wiedzą i kierowania istotnymi, wymiernymi i zrównoważonymi działaniami w zakresie zanieczyszczenia powietrza, mającymi na celu poprawę stanu zdrowia i zaradzenie kryzysowi klimatycznemu.
8. Uwolnijcie dostępne środki na finansowanie zielonych miast i zdrowej ich odbudowy:
Europejski fundusz naprawczy COVID-19 o ogromnej wartości zostanie wkrótce przekazany rządom krajowym, z czego jedna trzecia przeznaczona jest na zielone inwestycje, w tym transport. Te możliwości powinny być łatwo dostępne, a miasta wystarczające doposażone, aby efektywnie je wykorzystać. Poniższe 4 zasady lub ?czerwone linie? powinny zostać włączone do głównego nurtu rozwoju polityki czystszego transportu w celu ochrony zdrowia publicznego.
Jedno zdrowie:
Zasady ?zanieczyszczający płaci? i ?użytkownik płaci? powinny uwzględniać jedną perspektywę zdrowotną. Ostateczny koszt podróży musi odzwierciedlać jej wpływ na zdrowie ludzi, zwierząt i środowiska.
Zmniejszanie nierówności zdrowotnych:
Poprawa stanu zdrowia populacji nie powinna powodować dalszych nierówności. Zanieczyszczenie powietrza wpływa na wszystkich, ale nie w ten sam sposób. Brudne powietrze może zaostrzyć istniejące nierówności zdrowotne, zwłaszcza w przypadku grup defaworyzowanych społecznie które są nieproporcjonalnie narażone na zanieczyszczenie powietrza.
Systematyczna ocena wpływu polityk transportowych na zdrowie i oszczędność kosztów:
Oszczędności kosztów społecznych i zdrowotnych nie zawsze są częścią oceny skutków. Oszczędność kosztów społecznych związanych ze zmniejszeniem obciążenia zanieczyszczeniem powietrza należy wziąć pod uwagę przy rozważaniu kosztów inwestycji.
Żadnych uniwersalnych rozwiązań:
Różnice w lokalnej geografii, klimacie, budownictwie i tradycjach inżynieryjnych oznaczają, że ??nie może być rozwiązania ?jednego dla wszystkich?. Jednak może istnieć wspólna wizja i wytyczne, cele, dobre praktyki w osiąganiu celów, które koncentrują się na poprawie zdrowia publicznego i środowiska.
Konkluzja
Zanieczyszczenie powietrza jest globalnym wyzwaniem dla zdrowia publicznego. Działania na poziomie miast są pilne, trzeba zająć się jego przyczynami systemowymi, złagodzić kryzys klimatyczny i wesprzeć powrót do zdrowia po COVID-19. COVID-19 udowodnił, że ludzie mogą wspierać radykalną politykę, jeżeli podejmowanie decyzji jest przejrzyste, oparte na dowodach, sprzyjające włączeniu społecznemu oraz ma jasny cel ochrony zdrowia ludzi i ich rodzin. Mogą być konieczne pewne ograniczenia do przyjęcia zmian behawioralnych na dużą skalę z niezbędną szybkością, aby uniknąć katastrofy klimatycznej. Jednak tę zmianę należy postrzegać przede wszystkim jako możliwość przemodelowania naszego miejskiego stylu życia i poprawy naszego zdrowia i środowiska. Przywódcy miast mogą odegrać kluczową rolę w zmniejszaniu zanieczyszczenia powietrza na poziomie miasta, wprowadzając ukierunkowane interwencje w ramach polityk miejskich. Wdrażanie tych środków będzie obejmować społeczne koszty zanieczyszczenia powietrza i wspierać, a nie przeszkadzać, zdrowemu powrotowi z COVID-19.
Opracowanie obejmujące pięć części zostało wykonane przez Lubomirę Wengler na podstawie publikacji EPHA z marca 2021 r. Treść opracowania nie była poddana akceptacji EPHA i zawiera elementy autorskie. W razie wątpliwości odsyłamy do dokumentu w jęz. angielskim. EPHA otrzymała dofinansowanie na wydanie swojej publikacji w ramach grantu operacyjnego z Programu Zdrowia Unii Europejskiej (2014-2020). EPHA zaznaczyła, że jej publikacja reprezentuje wyłącznie poglądy autorów i oni są wyłącznie za nią odpowiedzialni. Nie może być tym samym uważana za dokument odzwierciedlający poglądy Komisji Europejskiej i / lub Konsumentów, Agencji Wykonawczej ds. Zdrowia, Rolnictwa i Żywności lub jakikolwiek innego organu Unii Europejskiej.
Komisja Europejska i Agencja nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jej wykorzystanie ani za materiały, które mogą być tworzone na podstawie czy w oparciu o zawarte w niej informacje. Numer rejestru służącego przejrzystości: 18941013532
#CleanAirHealthyCities #CleanCities
[1] Rekomendacje opierają się na upublicznionym przez EPHA w marcu 2021 r. Raporcie CE Delft ?Air pollution, transport policies at city level?, dostępnym pod linkiem: https://epha.org/wp-content/uploads/2021/03/ce-delft-200218-air-pollution-and-transport-policies-at-city-level.pdf . Dostęp on-line 04.04.2021
[2] https://epha.org/zero-pollution-ambition-what-footprint-will-europe-leave-on-our-environment/ . Dostęp 27.04.2021.
[3] https://www.cpme.eu/index.php?downloadunprotected=/uploads/adopted/2020/11/CPME_AD_Board_21112020_008_FINAL_EN_CPME.Policy.on_.Physical.Activity.pdf. Dostęp 28.04.2021.