Działania największych miast

Co w zasadzie robią największe polskie miasta dla zdrowego powietrza? Czy jest w tym nadzieja na przyszłość?

Działania największych miast 01

Zanieczyszczenie powietrza w największych polskich miastach osiąga najwyższe poziomy w całej Unii Europejskiej. Niska emisja (emisja z indywidualnych instalacji grzewczych opalanych paliwami stałymi) i transport drogowy przede wszystkim odpowiadają za taki stan rzeczy.

Polskie Towarzystwo Programów Zdrowotnych  (PTPZ) opublikowało właśnie analizę, która wyjaśnia, jakie działania podejmuje 31 największych polskich miast, by zredukować koszty zdrowotne emisji transportowych i może pomóc w odpowiedzi na pytanie, czy te działania są wystarczające do osiągnięcia celu.

PTPZ poprosiło 50 największych polskich miast do wypełnienia ankiety zawierającej 16 pytań.

31 z nich udzieliło odpowiedzi. Analiza została opracowana przez Darię Mirosławską na podstawie odpowiedzi miast, bez wprowadzania zmian merytorycznych.

Kluczowe wnioski wynikające z analizy ankiet przestawiają się następująco:

  • każde miasto posiada politykę lub strategię, która ma na celu przeciwdziałanie oraz ograniczenie zanieczyszczenia;
  • w zdecydowanej większości miast (94%), polityki oraz strategie obejmują również przeciwdziałanie zanieczyszczeniu generowanemu przez transport drogowy;
  • zdecydowana większość miast, na pytanie o to czy na jego obszarze prowadzony jest monitoring jakości powietrza, odpowiedziała twierdząco (94% odpowiedzi);
  • zaledwie 7 miast monitoruje udział transportu drogowego w generowaniu zanieczyszczonego powietrza. 5 miast planuje wprowadzenie takiego rodzaju monitoringu;
  • zauważalne są duże dysproporcje w wielkości budżetów przeznaczanych na walkę z zanieczyszczeniem powietrza w poszczególnych miastach;
  • 18 z 31 (58%) miast znany jest udział transportu drogowego w zanieczyszczeniu powietrza. 9 miast takiej wiedzy nie posiada. 4 miasta nie udzieliły jednoznacznej odpowiedzi;
  • 11 (35%) miast zna skutki (w tym skutki zdrowotne), jakie powoduje zanieczyszczone powietrze. Wiedzy takiej nie posiada 12 miast (39%), 8 (26%) zaś nie udzieliło odpowiedzi. Jeśli chodzi o koszty poniesione w związku z zanieczyszczeniem powietrza, 6 (19%) miast zna ich kwotę, 19 (61%) nie posiada takiej wiedzy, 8 (26%) nie posiada informacji na ten temat.
  • każde miasto podjęło kroki w kierunku ograniczenia ruchu samochodów osobowych na rzecz korzystania z transportu zbiorowego. Najczęściej wybieranymi ścieżkami są: unowocześnienie taboru komunikacji zbiorowej (30 odpowiedzi), rozbudowa infrastruktury dla potrzeb transportu (24 odpowiedzi) oraz działania edukacyjne (23 odpowiedzi);
  • każde miasto zdecydowało się na rozszerzenie sieci ścieżek rowerowych w celu zachęcenia mieszkańców do ograniczenia korzystania z samochodów indywidualnych;
  • w 23 miastach prowadzone są w tym celu działania edukacyjne.
  • 19 miast zdecydowało się na wprowadzenie sieci rowerów miejskich, zaś 16 na rozszerzenie tej sieci. -wiele miast
  • 19 miast (61%) zdecydowało się na rozszerzenie sieci ścieżek pieszych. To działanie ma zachęcić do porzucenia samochodów osobowych na rzecz pieszego przemieszczania się. 17 miast (55%) prowadzi w tym obrębie działania edukacyjne. Niemalże połowa z miast decyduje się na wprowadzenie rozwiązania, które nie tyle zachęca do korzystania z transportu pieszego, co wymusza je ? w 14 miastach (45%) wprowadzono strefy wolne od transportu samochodowego;
  • niemal każde z miast, prowadzi edukację mieszkańców co do przyczyn oraz skutków zdrowotnych zanieczyszczenia powietrza;
  • prawie każde miasto popiera przejście na elektromobilność (30 z 31 miast – 97%);
  • 21 miast (68%) posiada tabory komunikacji zbiorowej obejmujące pojazdy elektryczne. Osiem miast planuje tego rodzaju tabory;
  • większość miast (54%)nie badało oczekiwań mieszkańców odnośnie walki z zanieczyszczeniem powietrza.

Czy jest w tym nadzieja na przyszłość?

Polskie miasta pracują nad zanieczyszczeniami generowanymi przez transport drogowy. Ta praca, jednakże, wymaga polepszania istniejących rozwiązań, wprowadzania nowych, w szczególności w oparciu od dobre praktyki innych miast, jak również stałej troski.

Tak, zdecydowanie, jest w tym nadzieja na przyszłość.

Autor: Lubomira Wengler /Project Manager/Polskie Towarzystwo Programów Zdrowotnych/#CleanAir4Health